nakaka-miss

namimiss kona yan upuan na yan kung saan ako noon madalas umupo habang nag-aantay ng susunod na klase...
madalas ko kasama tumatambay dyan ang mga barkada ko... wala kami ginawa kundi magtawanan mag-asaran...nakakamiss na mag-aral
dyan din ako noon umiyak ng minsan akong bumaksak sa exam, dyan ako naka upo pag nag rereview saksi ang upuan na yan sa lahat ng paghihirap ko bilang mag-aaral noon...
sino na kaya ang nag-mamayari ng tambayan nmin... hays
sana makita ko ulet ang mga kaibigan ko sana makatambay ulet kami doon tulad ng dati...
sana nandun pa yung mga pinag susulat nmin ng kung anu-ano sana namimiss din kami ng janitor na crush nila, at nung janitor na madalas nming kaaway kasi makalat ahehehehehe
malamang may bago na yung kaaway...^_^

namiss kona sakit ng ulo sa kakaisip ng title ko sa thesis at mangarag ng bongang bonga sa mga midterm exams ko at final exam pag pila ng pagkahaba haba sa enrollment at pakikipag-away sa mga sumisingit ahehehehehe


hay kakamiss ang apat na taon ng buhay ko sa college!

ito isa sa mga kalokohan nmin habang naka upo sa aming tambayan sa labas ng room nmin!

ahahahahahaha

isang araw kasama ang rugby boy

nagising sa suntok ng hiyawan sa akin pandinig
mga taong naglalakad, pagmamadali ang sa mukha mababanaad
tiniklop ko ang karton na aking higaan na may kasamang panghihinayang
umaga na nman bakit pa ako nagising nasabi sa sarili.

Pilit dinadala ang mabigat na katawan, uupo na naman sa sulok
Inaabot ang palad sa bawat mag daan, sana kahit singko pang bili ng yosi
pinipisil ang sikmura ng pananakit ay maibsan, P*^%&^% gutom nako
habang ang mamang tindero pilit ako pinaaalis" T*&^$(^ MO nandito ka na naman
kaya walang bumibili eh!
Anong klaseng lipunan ang meron sa bansang ito? imbis na tumulong sisi pa ang ibabato
naiinis ko na namang hinila ang aking karton palayo sa mamang iyon
sabi ko sa sarili " babalik ako bukas aasarin kita"

sa aking nilipatan bantay ay wala, pasimpleng mamon ay hinila...
wahahahahaha almusal ay solb na! sinilip ang kinakalawang na lata
may otso(8) pesos na pang kape din ito...

mataas na ang sikat ng araw nagumpisa ng gumala
umupo sa kantong aming tambayan
sawakas rugby na aking hawak. isang singhot gutom nawala
isa pang ulet katawan ay gumagaan.hindi na binitawan hawak kong supot
mga tao sa amin nakatingin
"ano ba yang mga batang yan nag rurugby"
ibis na husgahan bakit kami ay hindi tulungan?
mga bata naglalakad nakahawak sa kanilang magulang habang bag ay sa likod naka sukbit
mga ngiti nila sadyang inosente pa sa mundong nilalakaran, lalaki man oh babae bata at matanda sa akin paligid nakikita kapwa may supot na nakadikit sa kanilang mga ilong. pakiramdam kona ngayon ay lutang, kaninang mabigat na hakbang, ngayon at lutang na.
gutom ay nawala para nkong nakakain sa fiesta!

gabi na naman maghapon ng nilalanghap ang plastik kong tinitipid ang laman.
karton ko lagi ng karamay umulan man o umaraw sya ang aking hihigaan...
natawa ako nung minsan narinig ko ang isang bata, nagmamaktol sa magulang pilit nag-papabili ng cell phone sa nanay nya...
bulong ko sa aking sarili " ako nga bagong karton lang masaya na pano nlang kung may rugby pa!"
nanliliit na ang mga mata, mabigat na ang talukap, di na mapigilan pag pikit ng mata.
bukas kaya may rugby pa? sana hindi nako sikatan ng araw masarap na matulog nlng habang buhay...sa langit sana may rugby pa!ahahahahahaha